2024-03-19 – ostatnia aktualizacja
Zgodnie z artykułem 29 ust. 3 ustawy o kredycie konsumenckim powinna być sformułowana w sposób przejrzysty, bez konieczności dysponowania specjalistyczną wiedzą ekonomiczną i prawniczą. Postanowienia takiej umowy powinny być proste, konkretne, oczywiste i jednoznaczne, niebudzące wątpliwości.
Podpisujesz umowę o pożyczkę pozabankową z firmą pożyczkową, a umowa jest nieczytelna? Nie wiesz ile masz faktycznie oddać i ile wynosi całkowity koszt pożyczki? Umowa pożyczkowa liczy 20 stron, zapisana małą czcionką i nie masz czasu dokładnie się z nią zapoznać? Nie korzystaj z pożyczki w tej firmie!
W umowie o kredyt konsumencki nie wolno
1) zamieszczać zwrotów obcojęzycznych:
– per annum (rocznie),
– per diem (dziennie),
– continuous credit account (linia kredytowa),
– amortization schedule (harmonogram spłat).
2) zamieszczać zwrotów stanowiących język specjalistyczny:
– kredyt rewolwingowy (kredyt odnawialny),
– stopa bazowa,
– kredyt balonowy.
3) stosować odesłań pomiędzy poszczególnymi klauzulami umowy, tj. stosować zwrotów o treści „…,o którym mowa w paragrafie X niniejszej umowy…”. ¬Źródło: www.knf.gov.pl
Pomimo powyższych zastrzeżeń, niejednoznaczne postanowienia umowy o kredyt konsumencki nie mogą być interpretowane na korzyść jednej ze stron umowy. W polskim prawie przyjęta została zasada, że klauzule niejasno sformułowane tłumaczy się na korzyść konsumenta.
Kodeks cywilny zawiera dodatkowo szereg klauzul niedozwolonych, które nie powinny znajdować się w umowach konsumenckich.
Kodeks cywilny: postanowienia, które nie zostały uzgodnione indywidualnie, nie wiążą konsumenta, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszający jego interesy.