Publikacja: 2019-03-26. Redakcja: Marek Kamiński. 2024-03-14 – ostatnia aktualizacja
Umowa pożyczki – uregulowana jest w kodeksie cywilnym. Podlega również przepisom ustawy o kredycie konsumenckim.
Umowa o kredyt – podlega przepisom ustawy Prawo bankowe i ustawy o kredycie konsumenckim.
Umowa pożyczki w rozumieniu KC może zostać zawarta ustnie. W przypadku, gdyby wartość pożyczki przekraczała 500 złotych, umowa powinna być zawarta na piśmie dla celów dowodowych (art. 720 § 2 KC). Jeżeli umowa pożyczki jest równocześnie kredytem konsumenckim, to w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim również powinna być zawarta na piśmie.
Co do zasady umowa kredytowa z bankiem powinna być zawarta na piśmie (art. 69 ustawy prawo bankowe). W przypadku bankowości elektronicznej, przy tego rodzaju usługach, umowa kredytowa może być zawarta w formie elektronicznej przy spełnieniu odpowiednich wymagań przewidzianych ustawą prawo bankowe (art. 7 ust. 2 ustawy prawo bankowe).
Przedmiot pożyczki. Mogą to być pieniądze, jak i inne rzeczy oznaczone co do gatunku np. przedmioty materialne.
Przedmiot kredytu. Wyłącznie środki pieniężne.
Wykorzystanie pożyczki. Może być przeznaczona na dowolny cel.
Wykorzystanie kredytu. Udziela bank/SKOK na ściśle określony cel, który jest zapisany we wniosku kredytowym. Jest to tzw. zasada celowości kredytu.
Pożyczkodawca nie ma prawa kontroli sposobu wykorzystania pożyczki. Kredytodawcy natomiast przysługuje takie prawo, aby sprawdzić czy kredyt jest wykorzystywany zgodnie z warunkami zawartymi w umowie kredytowej. Ma również prawo wypowiedzenia umowy kredytowej w przypadku stwierdzenia, że kredyt nie jest wykorzystywany zgodnie z zapisami umowy.